Ben Sluijs

3/4 Peace (eNR009)

Jazzmozaïek 2 juni 2012: "Een heterogeen luisterspel met haarscherpe focus door het verwijderen van alle ballast."
Jassepoes 09.2012: "3/4 Peace is een parel."
Jazzism 06.2012: "Een verrassende nieuwe Vinylplaat."
Focus Knack 19.09.2012: "Het resultaat is heerlijk toegankelijke maar allerminst vrijblijvende akoestische jazz."

Jazzism-Nederland juni 2012

‘3/4 Peace’ is een verrassende nieuwe vinylplaat(!). De muziek is zoals steeds erg gelaagd maar tevens opmerkelijk toegankelijk. Aan zijn zijde twee jonge muzikanten die opgang maken: de Belgisch-Peruviaanse pianist Christian Mendoza en de Franse bassist Brice Soniano.

Na de klassieke opleidingen startte voor Ben Sluijs het grote jazzavontuur als lid van een aantal groepen waaronder Octurn en het Brussels Jazz Orchestra. Hij maakte echter vooral naam met zijn twee eigen kwartetten. Als grootste inspiratiebronnen citeert hij zijn vroegere leraar John Ruocco en bovenal Coltrane, naast verder nog Coleman, Parker, Konitz maar ook Messiaen. Op cd’s als ‘Candy Century’ (2000)’ ‘True Nature’ (2005) en ‘Harmonic Integration’ (2008) musiceert hij in het verlengde van een welbepaalde modale traditie en voegt hij er een hedendaagse dimensie aan toe. Harmonische structuren en een eigenzinnig concept van intervallen vormen daarbij de ankerpunten. “Het gaat om eerlijkheid, geloofwaardigheid, en er moet plaats zijn voor emoties ook. Het gaat om communiceren met het publiek en met je medespelers.” Met ‘Stones’, een duo-cd opgenomen met pianist Erik Vermeulen, uitte hij zijn fascinatie voor de combinatie van jazz, poëzie en beeldende kunsten. Ben Sluijs treedt trouwens regelmatig op in gezelschap van woordkunstenaars en theatermakers zoals recent nog met acteur Tom Van Bauwel waarmee hij een nieuw project en concerten in de steigers heeft staan.

‘3/4 Peace’ is zijn verrassende nieuwe vinylplaat(!). De muziek is zoals steeds erg gelaagd maar tevens opmerkelijk toegankelijk. Aan zijn zijde twee jonge muzikanten die opgang maken: de Belgisch-Peruviaanse pianist Christian Mendoza en de Franse bassist Brice Soniano. Zoals steeds bij Ben Sluijs is er diep nagedacht over het hele idee. “Ik wilde al lang iets doen in navolging van het drumloze trio Paul Bley-Jimmy Giuffre-Steve Swallow. In dergelijke bezetting ga je anders om met klank. Je kan stiller spelen en ook meer in de breedte.” Voor een plaat met een hoog improvisatiegehalte klinkt het eindresultaat heel toegankelijk zonder aan impact te verliezen. “Die toegankelijkheid is echt geen bewuste zet. Noch bij het spelen noch bij het componeren denk ik daar bij na. Het is wel zo dat ik momenteel net wat minder uitgesproken expressionistisch speel dan de voorbije jaren. Ik luister nog steeds naar late Coltrane bijvoorbeeld maar minder dan voorheen. Dat heeft waarschijnlijk ook met leeftijd te maken. Jazzmuzikanten leven ook langer dan vroeger. Ik ben vijfenveertig nu. Charlie Parker en John Coltrane haalden dat niet eens! Wat hadden die gedaan mochten ze ouder geworden zijn? Maar vooral, waar moet ik zelf naartoe? Mijn streefdoel is om steeds beter te worden maar ook om relevant en geloofwaardig te blijven.”

‘3/4 Peace’ wordt uitgebracht op vinyl bij el Negocito Records en is ook verkrijgbaar als download.

Jassepoes 09/2012

Wie in of dichtbij Mechelen woont of er op 11/9 verbleef, had de kans om dit trio live te zien spelen in Café Equator. Wie er niet bij was en de plaat hoort, kan zich afvragen of deze fijne en delicate muziek in een café wel overkomt. Met een niet al te talrijk opgekomen publiek dat de aandacht bij de muziek hield, was dat wel degelijk het geval. Voor de gelukkige getuigen was het genieten!

Genieten is het ook van deze plaat, de eerste vinyl release van el Negocito Records. Een plaat die voor 3/4 vrede uitstraalt met fijngevoelige en elegante kamermuziek, composities die hersens en ziel van de luisteraar strelen en voor het overige kwart met stevige overtuiging masseren. Uiterst beheerst, met meticuleuze precisie bespelen de drie muzikanten hun instrumenten. Er zijn momenten dat ze tegen hoge snelheid hun technisch kunnen inzetten, maar dan volledig ten dienste van de compositie en niet als pocherig spierballenvertoon.

Op café stuurde Mendoza met elektronische toetsen en effectjes From A Distance into space, maar op de lp tilt dit nummer als openingstrack de luisteraar naar een hoger niveau waar de sleur van de dag niet meer telt. Met Truth is a Dangerous Matter volgt nog een bespiegelend stuk dat rustig, maar gevat de menselijke hang naar waarheid op zijn plaats zet. Daarna zijn we klaar voor een zangerige stap in de wereld van mythen en dramatische verhalen. Orpheus Winterking vertelt tintelend over gevaren die van uiteenlopende kanten kunnen komen. Piano, fluit en gestreken contrabas verklanken de mengeling van zelfvertrouwen en onrust in een bedreigende omgeving waarbij plotse aanvallen dienen afgewend. Missie volbracht, dan wenden we ons vroom, maar speels tot Jesus Maria (van Carla Bley, zie Jimmy Giuffre, Paul Bley en Steve Swallow). Hoe Soniano hierbij op zijn klankkast tikt, klinkt simpel, maar is o zo gepast terwijl de altsax zweverig lyrisch beweegt en de piano de lyriek in een klassieke vorm houdt.

Kant twee van de plaat opent met Certain Sound, een springlevend one minute stukje dat de grilligheid van Esda (van Manolo Cabras) schitterend voorafgaat. Esda is een vrolijk knap stukje moderne jazz. Daarop volgen twee langere zachte nummers. Embraceable You (van Gershwin) krijgt een warme uitvoering die te meeslepend is voor woorden. En Glow bezorgt je nog meer warme gloed. Een plaat die zoveel tederheid uitstraalt en zo integer klinkt, vind een mens niet gauw meer in een muziekwinkel. Schaf ze u online aan, 3/4 Peace is een parel.

Eerst een beetje proeven kan ook nog: http://www.elnegocitorecords.com/releases/eNR009+.html

Danny De Bock

Focus Knack 19.09.2012

"klank, daar draait het om in zijn nieuwe trio. Tijdens twee sessies, gespreid over twee jaar, speelden ze aftastende vrije exploraties en melodieuze ruminaties in de stijl van de drumloze trio's van Jimmy Giuffre, Paul Bley en Steve Swallow. Tussendoor is er ook plaats voor Gershwins Embraceable You . Pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano musiceren uiterst bedachtzaam. Sluijs' precaire timbre benadrukt het hoge kamermuziekgehalte. Het resultaat is heerlijk toegankelijke maar allerminst vrijblijvende akoestische jazz."

Frederik Goossens, Focus Knack, 19.09.2012, p.47

Jazzmozaïek 2, juni 2012

"Hoewel de lp het resultaat is van twee sessies conceptuele improvisaties klinkt het geheel als een sterk geordende eenheid waar elk detail minutieus op de juiste plaats staat. Enerzijds zeer toegankelijk maar ook fascinerend voor wie op zoek gaat naar de achterliggende scenario's over het spel van intervallen en melodielijnen. Een heterogeen luisterspel maar met haarscherpe focus door het verwijderen van alle ballast."

Georges Tonla Briquet, Jazzmozaïek 2, juni 2012, p. 50

Brussel Deze Week 22/07/2012

Ben Sluijs Trio brengt met ¾ peace nieuw vinyl uit

Met ¾ peace brengt de Brusselse jazzsaxofonist Ben Sluijs een verrassende nieuwe vinylplaat (!) uit. De muziek is zowel gelaagd als opmerkelijk toegankelijk.

Saxofonist Ben Sluijs heeft al een heel parcours afgelegd. Voor zijn nieuwste project keert hij terug naar de formule van een jazztrio met aan zijn zijde twee jonge muzikanten die opgang maken: pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano.

Zoals altijd bij Ben Sluijs is er diep nagedacht over het hele idee. “Sinds een tijd maak ik deel uit van de Christian Mendoza Group waar ook Brice in zit. Van bij het begin klikte het heel goed tussen ons drie, en ik wilde al lang iets doen in navolging van het drumloze trio Paul Bley-Jimmy Giuffre-Steve Swallow. Door zo’n bezetting ga je anders om met klank. Je kunt stiller spelen, en ook meer in de breedte. In 2010 kregen we van De Meent in Alsemberg de gelegenheid om twee dagen op te nemen Een jaar later deden we nog eens hetzelfde, opnieuw in De Meent. Uit die sessies komt het materiaal dat op de plaat staat.”

Het eindresultaat klinkt heel toegankelijk zonder aan impact te verliezen. “Die toegankelijkheid is echt geen bewuste zet. Bij het spelen noch bij het componeren denk ik daarover na. Het is wel zo dat ik net wat minder uitgesproken expressionistisch speel dan de voorbije jaren. Dat heeft waarschijnlijk met de leeftijd te maken. Jazzmuzikanten leven ook langer dan vroeger. Ik ben 45 nu. Charlie Parker en John Coltrane haalden dat niet eens! Wat hadden die gedaan als ze zo oud waren geworden? Maar vooral: waar moet ik zelf naartoe? Mijn streefdoel is om steeds beter te worden, maar ook om relevant en geloofwaardig te blijven.”